به گزارش دنیای خودرو، یکی از عمومی ترین معایب خودرو به ویژه در فصل تابستان که تقریبا اکثر رانندگان با آن مواجه می شوند بالا رفتن حرارت بیش از حد موتور خودرو یا در اصطلاح داغ کردن موتور خودرو می باشد که اشاره به مواردی چند دراین خصوص به اقدام صحیح در این هنگام توسط راننده کمک می کند .
1- با احتیاط کامل سرعت خودرو را کاهش داده و با توجه به اطراف از جاده خارج شده و اتومبیل را متوقف ، دنده را خلاص کرده وترمز دستی را بکشید باید به این نکته توجه داشت که به هیچ عنوان در این شرایط خودرو را خاموش نکنید.
2- کولر اتومبیل را خاموش کنید.
3- در صورت خروج آب جوش یا بخا رآب از رادیاتور یا مخزن ذخیره، موتور را به علت کم آبی خاموش نکنید و به تدریج مقداری آب داخل رادیاتور بریزید تا موتور خنک شود.
4- بازدید های نظری تسمه پروانه جهت پارگی یا شل بودن ، همچنین بازدید ازنشت آب رادیاتور ، شیلنگ ها و زیراتومبیل بویژه هنگام مبادرت به سفرها با مسیر های طولانی در دفعات مختلف که باید دقت داشته باشید در صورت روشن بودن اتومبیل جهت بازدید، دست یا لباس شما به تسمه پروانه خودرواصابت نکند.
5- در صورت پارگی یا شل بودن تسمه پروانه و یا نشت آب به هر علت موتور را باید خاموش کنید.
6- در صورت سالم بودن تسمه پروانه اجازه دهید موتور چند دقیقه ای با ۱۵۰۰دور در دقیقه در حالت خلاص کارکند چرا که این عمل باعث خنک شدن سریع موتور می شود.
7- در صورت جوش بودن آب رادیاتور قبل از سرد شدن آن به هیچ عنوان اقدام به باز کردن درب رادیاتور نکنید چراکه امکان دارد آب جوش داخل رادیاتور به اطراف یا صورت شما پاشیده شود.
ر‌چه دعوا کردن چه به صورت فیزیکی و چه به صورت لفظی امری ناپسند است ، به هر حال در بعضی مواقع ، وقوع نزاع و درگیری غیر قابل اجتناب است. در چنین مواقع خطرناکی شما باید بتوانید از خودتان دفاع کنید. در حین درگیری شما باید اعتماد به نفس خود را حفظ کنید و خودتان را نبازید. اگر در چهره‌ی شما نگرانی و وحشت ظاهر شود ، باعث خواهد شد طرف مقابل شما را ضعیف پنداشته و بیشتر آسیب برساند. در طی دعوا تلاش کنید محکم و استوار بایستید تا با زبان بدن خود به طرف مقابل بفهمانید که از چیزی نترسیده اید. زمانی که در حین دعوا ، فقط حرکات تدافع از خود نشان دهید ، حریف تصور خواهد کرد که شما تحریک نشده و آماده نیستید. سعی کنید تمام تلاش خود را بکنید تا از وقوع دعوا جلوگیری کنید. ممکن است در درگیری آسیب ببینید و اگر به کس دیگر آسیب برسانید عواقب قضایی و دادگاهی خواهد داشت. در ادامه راهکار‌هایی برای اداره و کنترل موقعیت و وضعیت به جای قرار گرفتن در شرایط دعوا و نزاع آمده است.
عضلات صورت می‌توانند احساسات درونی فرد را به خوبی نمایش دهند. و به راحتی در یک وضعیت پر‌تنش صورت شما بیان می‌کند که نگران و مضطرب هستید. به عضلات صورت خود توجه دشته باشید و زمانی که حس کردید سفت شده اند ، اجازه دهید که به وضعیت آرامش برگردند . شما نباید بگذارید که موقع نزاع و درگیری ، ترسیده و وحشت زده به نظر برسید.
نحوه‌ای که بدنتان را نگه می‌دارید میتواند نشان دهد که اعتماد به نفس دارید و یا ترسیده‌اید. هیج وقت به حالت افتان و یا خمیده نایستید. این یک نشانه از ترس و شکست است. به صورت تمام قد بایستید تا نشان دهید که نترسیده‌اید.
این کار نه تنها باعث خواهد شد که در طی دعوا با اطمینان ظاهر شوید ، بلکه باعث خواهد شد که تعادل خود را نیز بتوانید حفظ کنید. در حین دعوا به زمین افتادن ممکن است باعث آسیب جدی به بدن شود بنابراین موقع دعوا بدن خود را همانند بوکسور‌ها نگه دارید.
تماس چشمی نشان دهنده‌ی اعتماد به نفس است ، علاوه بر این شما باید حرکات طرف مقابل را به دقت زیر نظر بگیرید. در حین دعوا و زمانی که می‌خواهید نشان دهید که ترس وجودتان را فرا نگرفته است ، با طرف مقابل تماس چشمی برقرار کنید.
اگر در حین دعوا همواره به دنبال عکس‌العمل نشان دادن باشید ، این باعث خواهد شد که درگیری شدت بگیرد. و بیانگر این خواهد بود که فرد مهاجم و پرخاشگر شما هستید. و همچنین باعث خواهد شد که نتوانید احساسات و خشم خود را کنترل کنید و در نظر طرف مقابل آدم ضعیفی خواهید بود. فقط پاسخ عمل طرف مقابل را بدهید ، واکنش نشان ندهید.
فقطی که طرف مقابل در حال افتادن به زمین است ، به او حمله کنید ، ممکن است به او آسیب جدی برسانید. و از لحاظ قانونی برایتان دردسر‌ساز خواهد شد. تنها زمانی تن به دعوا بدهید که بخواهید از خودتان دفاع کنید.
در حین دعوا باید مراقب خود باشید. اگر به جاهای آسیب‌پذیر بدنتان ضربه‌ی محکمی وارد شود ممکن است شانه خالی کرده و از شدت درد شروع به فریاد کشیدن و یا حتی گریه کردن کنید. این باعث از بین رفتن اعتماد به نفستان و همچنین آسیب دیدنتان خواهد شد.
تن صدایتان نیز میتواند بیانگر اطمینان باشد. لحن صدایتان نباید به گونه‌ای باشد که نشان دهنده‌ی اضطراب و ترس شما باشد ، بنابراین اگر در حین دعوا با طرف مقابل صحبت می‌کنید به این نکته توجه داشته باشید.
احساسات قوی مانند وحشت باعث خواهد شد که مضطرب و نگران به نظر بیایید. اگر مضطرب شوید ، استایل بدن و لحن صحبت کردنتان ترس را نشان خواهد داد ، در حین دعوا حفظ آرامش بسیار سخت خواهد بود ولی شما برای اطمینان خاطر خود این کار را انجام دهید.
شما هیچ گاه نباید شروع کننده‌ی یک دعوا باشید و نباید به سمت کسی یورش ببرید. درگیری و نزاع خطرناک است.
این را در نظر داشته باشید که دعوا کردن همواره ایده‌ی بدی میباشد.
اگر شما احساس نگرانی کردید به خاطر این که فردی شما را به دعوا تحریک کرد ، در چنین مواقعی عاقل باشید و بهترین راه را انتخاب کنید. از مناطقی که احتمال وقوع دعوا در آنجا وجود دارید ، دوری کنید.و همواره سعی کنید در مناطق امن حضور داشته باشید.
اگر شخصی با خشونت فیزیکی ، شما را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد ، با پلیس تماس بگیرید. دعواهای شدید می‌توانند پیگیری قانونی داشته باشند و شخص خاطی با جریمه و مجازات روبه رو خواهد شد. اگر در چنین وضعیتی قرار گرفتید سریعا به پلیس اطلاع دهید. در چنین مواقعی پلیس میتواند غائله را ختم به خیر کند.
اگر شما قبلا هم مورد تهاجم افراد غلدر قرار گرفته‌اید ، دفاع شخصی میتواند به شما کمک کند. اگر نیاز است در یک کلاس دفاع شخصی ، آموزش ببینید. به عنوان مثال می‌توانید ورزش کاراته را دنبال کنید.این آموزش ها به شما کمک خواهد کرد که در دعوا بتوانید با روش های ایمن و مطمئنی از خودتان دفاع کنید و از آسیب دیدن جلوگیری کنید
آسانسورهای مدرن دارای چندین سیستم ایمنی جهت جلوگیری از سقوط می باشند که مهمترین آن پاراشوت و گاورنر است، وظیفه این تجهیزات فعال کردن ترمز اضطرای آسانسور می باشد.
اولین ترمز ایمنی آسانسور در سال 52 در آسانسور بکار گرفته شد و تا اواخر قرن مذکور اصلاحاتی در ترمز آسانسور ایجاد شد، اما تا همین اواخر سیستم ترمز آسانسور تفاوت چندانی با نمونه های آن در اوایل سال 1900 نداشت.
به هنگام سقوط آسانسور با توجه به فرصت بسیار اندک باید با خونسردی و سریع در حالت درست قرار گرفت و مانند فرد داخل کابین سراسیمه نبود
با روند پیشرفت تکنولوژی و فن آوری های جدید در صنعت آسانسور جهان و افزایش سرعت آسانسورها، تغیرات متنوعی در سیستم ترمز آسانسور بوجود آمد که عملا" سقوط آسانسور را به صفر می رساند. (مشروط به اینکه با استفاده از تجهیزات مناسب و طبق استانداردهای لازم نصب شده، و سرویس و نگهداری منظم شده و حتما" بازرسی ادواری آن انجام شده باشد )
متاسفانه اکثر اتفاقات سقوط کابین در آسانسورهایی رخ می دهد که فاقد تجهیزات دارای کیفیت و همچنین عدم رعایت موارد استاندارد می باشند.
طبق آمار احتمال سقوط آسانسور هیدرولیک نسبت به آسانسورهای کششی بیشتر است، زیرا در آسانسورهای هیدرولیک پیستون اصلی تحت فشار قرار دارد و از آنجا که در معرض جریان هوا و رطوبت بوده، عوارض گوناگون خوردگی و فرسایش اورینگها می تواند در ایجاد آن نقش داشته باشد. اما با توچه باینکه ارتفاع آسانسورهای هیدرولیک حداکثر حدود 22 متر و نهایتا" 7 طبقه می باشد ( گاهی 8 طبقه) در صورت وقوع هر نقصی در سیستم هیدرولیک و یا نشت و خروج روغن، به دلیل طولانی شدن خروج روغن، سقوط کابین به آرامی بوده و احتمال صدمات کم است.
هنگام سقوط اسانسور چه بر روی شکم و یا اینکه به پشت دراز کشیده شود، باید به شکل درست سر را با دستان گرفته و از آن محافظت شود
آسانسورهای کششی و سیستمهای جدید مثل MRL و Gearless و نیز همانطوریکه در بالا توضیح داده شده، دارای ویژگی ها و ایمنی های متعددی هستند و با توجه به حساسیت بخش ایمنی آسانسور، قسمتهای متعددی وظیفه ایمنی و حفاظت این نوع آسانسورها را به عهده داشته و اگر یک یا دو بخش از سیستم عمل نکند دیگر بخش های ایمنی از سقوط آسانسور جلوگیری می کنند.
بعید است به طور معمول در این آسانسورها با دلایلی چون: پاره شدن سیم بکسل و یا موارد دیگر سقوطی اتفاق بیافتد، اما گاهی، مخصوصا" آسانسورهای بی کیفیت و فاقد استانداردهای ایمنی دچار این مشکل می شوند.
بعضی کارشناسان معتقدند زمان سقوط آسانسور باید بر روی شکم خوابید و با دستان سر را گرفت
حال بر فرض مثال کابل آسانسوری پاره شود. با توجه باینکه به طور معمول:
افراد حاضر در کابین آسانسور با شتابی برابر با g یا همان شتاب جاذبه زمین، چند لحظه سقوط آزاد و بی وزنی و خلاء را در تمام اعضاء و جوارح بدن خود تجربه خواهند کرد.
شتاب g چیست؟ G FORCE
گرانش زمین که به انگلیسی به آن Gravity of Earth میگویند و به اختصار به صورت g نشان داده می شود، شتابی می باشد که اجسام با این شتاب به سوی زمین کشیده می شوند.
واحد این کمیت در SI برابر است با متر بر مجذور ثانیه (متر بر ثانیه به توان 2) و یا نیوتن بر کیلو گرم که مقدار تقریبی این کمیت برابر است با 9.81 متر بر ثانیه به توان 2 – این بدان معنی است که صرف نظر از تاثیر مقاومت هوا، بر سرعت جسم در حال سقوط در نزدیکی زمین در هر ثانیه 9.81 متر بر ثانیه افزوده می شود.
پس هر گاه جسمی در حال حركت به طرف پائین سقوط نماید در هر ثانیه به اندازه 9.81 متر به سرعتش افزوده میشود.
در هنگام سقوط آسانسور دراز کشیدن کف کابین درست است مشروط به اینکه با دستان از سر حفاظت شود
حال وقتی فردی در کابین آسانسوری ناگهان متوجه حرکت شتابان و تند آسانسور یا سقوط به سمت پائین می شود، در فرصت بسیار اندکی که برای تصمیم گیری دارد چکاری باید انجام دهد؟
گرچه در چنین شرایطی نشستن بهتر از ایستادن است، به دلیل اینکه منطقه باسن به علت تراکم چربی و عضله تقریبا" حالتی شبیه فوم داشته و به همین جهت می تواند تا حدودی از نیروی g خواهد کاسته، اما احتمال صدمه دیدن مهره های کمر و گردن وجود دارد.
هنگام سقوط آسانسور نشستن، ایستادن و پریدن بالا در داخل کابین نادرست است
گرچه بین کارشناسان در مورد چگونگی اسقرار در کابین در حال سقوط اختلاف نظر وجود دارد، اما بیشترین توصیه به روش دراز کش می باشد که تا حدود زیادی باعث پیشگیری از شدت آسیب و جراحات می شود.
اگر در حالت نیمه ایستاده و با زانوی نیمه خم شبیه زمان برخواستن از جا خود را نگهدارید، تا حدودی در برابر ضربه وارده انعطاف پذیر است، اما در هر صورت از احتمال صدمه دیدن مفاصل زانو و پاها و کمر و ستون فقرات و حتی شکستگی استخوان نباید غافل بود.
در حالت ایستاده نیز فشار زیادی علی الخصوص به گردن، ستون فقرات، مفاصل مچ پا و مفاصل زانو و اعضای داخل بدن وارد خواهد شد، به همین جهت همانطوریکه زمان فرود اضطرای هواپیما به مسافرین آموزش داده می شود که متکایی را روی زانو گذاشته و تا جایی که امکان دارد خم شده و سر را به متکا نزدیک کنند، در زمان سقوط کابین آسانسور مسطح کردن بدن بر روی کف کابین یا خوابیدن روی کف کابین بهترین حالت می باشد(ترجیحا" در مرکز کابین) گرچه در این رابطه نیز نظرات مختلف است:
بعضی معتقدند در زمان سقوط آسانسور باید بر روی شکم دراز کشید و گروهی، به پشت خوابیدن را توصیه می کنند! اما در هر دو حالت مواظبت از سر مهم است
اما در هر دو روش باید برای حفظ سر و مغز با دست متکایی برای سر بسازیم و سر در میان بازوان پناه داده شود تا با کاستن از ضربات احتمالی به سر و مغز جلوگیری گردد، این روش جزئی از پژوهش آقای Eliot H Frank مهندس تحقیقات مرکز مهندسی تکنولوژی ماساچوست در رابطه با پوزیشن مسافر در زمان سقوط آسانسور می باشد. البته حتی در این وضعیت اگر ضربه وارده شدید باشد احتمال صدمه دیدن استخوانهای نازک سینه بعید نیست.
با این روش، نیرو و ضربه وارده در تمامی مناطق بدن توزیع شده و از وارد آمدن وزن دیگر قسمتها به یک نقطه از بدن (مثل حالت ایستاده) که تا 10 برابر ضربه قوی تری ایجاد می شود، جلوگیری می کند و لذا ضربات در تمامی نقاط بدن تقسیم و از شدت آن کاسته می گردد.
پس با توجه به نکات فوق وقتی کابین به سمت پائین در حال سقوط می باشد، به دلیل شتاب گرانشی شدید که حدود 10 برابر حالت عادی می باشد، اگر به صورت ایستاده یا نشسته قرار گرفته باشیم، وزن طبیعی بدن و نقاطی که وزن آن به دیگر قسمتها منتقل می شود، ده برابر سنگین تر شده و در اثر سنگینی و شوک ضربه نهایی صدمات جبران ناپذیری به اجزاء بدن وارد می شود.
رعایت موارد فوق بشرطی میسر است که در زمان بسیار کوتاه حادثه افراد خونسردی خود را حفظ کرده و در کوتاهترین زمان ممکن خود را با شرایط موجود با توجه به تعداد نفرات و مساحت کابین هماهنگ نموده و تصمیمات لازم را سریعا" اتخاذ نمایند.
مطلبی که تذکر آن لازم است، در شرایط سقوط کابین و در زمان برخورد آن به ضربه گیرهای ته چاه احتمال دارد قطعاتی از سقف کابین جدا و سمت به پائین پرتاب شود، که در این شرایط نیز باید مراقب صدمه دیدن سر و صورت نیز بود.(بشرطی که وزنه های تعادل با دقت و صحیح در قاب وزنه مهار شده باشد و وزنه ای از بالا بر روی سقف کابین سقوط نکند)
سفر به جنگل در عین اینکه میتواند تجربه‌ای فراموش نشدنی باشد، اما با گم شدن و یا مجروح شدن، به تجربه‌ای تلخ تبدیل شود. با این حال باید بدانید که چگونه با این مشکلات روبرو شوید.
۱. ترس و وحشت را کنار بگذارید
ترس میتواند خطرناک‌ترین چیز باشد، زیرا با از دست دادن تمرکز، طریقه‌ی استفاده‌ی مفید از وسایلی که همراه دارید را فراموش می‌کنید. لحظه‌ای که متوجه می‌شوید گم شده اید، قبل از انجام هر کاری دیگر، متوقف شوید. یک نفس عمیق بکشید و آرام باشید. قبل از هرکاری بنشینید، فکر کنید، محیط اطراف را به خوبی مشاهده کنید و با جمع آوری وسایل برای بقای خود تلاش کنید.
۲. علامت گذاری کنید
جایی که هستید را نقطه‌ی صفر در نظر بگیرید. یک راه برای علامت گذاری با هر وسیله‌ای که می‌توانید، پیدا کنید. همچنین باید نکاتی را هم بدانید، مثلا اینکه خورشید از شرق طلوع می‌کند و از غرب غروب، قطب نما در جهت عقربه‌های ساعت از بالا (۱۲)، شمال، شرق، جنوب، غرب میباشد. یاد گرفتن جهات از طریق ستاره شناسی نیز میتواند در این هنگام ارزشمند باشد.
۳. در یک مکان بمانید
ماندن در یک جا میتواند از شانس پیدا کردن مسیر توسط خود شما بکاهد، اما انرژی شما را ذخیره می‌کند و ممکن است توسط کسی پیدا شوید. همچنین اگر با شخص دیگری هستید، به هیچ عنوان از یکدیگر جدا نشوید.
۴. آتش درست کنید
چوب خشک جمع کنید و با آتش زا یک آتش دست و پا کنید. حتی اگر هوا گرم هم باشد باز شما به آتش نیاز دارید. به وسیله آتش می‌توانید خود را به دیگران نشان دهید و همچنین در شب به کمک شما می‌آید. فقط دقت داشته باشید که آتش را در جایی امن برپا کنید تا باعث آتش سوزی نشوید.
۵. سر و صدا کنید
با سوت زدن، فریاد، آواز خواندن و یا کشیدن سنگ‌ها به یکدیگر ایجاد سر و صدا کنید تا دیگران از وجود شما و همچنین مکان شما مطلع شوند. همچنین روشن کردن آتش در جایی امن نیز راهی برای باخبر کردن دیگران است.
۶. پیدا کردن آب و درست کردن پناهگاه
اولین چیزی که برای بقای شما مورد نیاز است، آب است. در حالت کلی بدن میتواند ۳ روز بی آبی را تحمل کند، اما از روز دوم شما حال خوبی نخواهید داشت. پس باید به دنبال منبعی برای تامین آب مورد نیاز باشید. بعد از پیدا کردن آب باید آنرا پاک کنید. برای تصفیه آب باید آنرا بجوشانید و یا از قرص‌های تصفیه‌ی آب استفاده کنید؛ و در نهایت باید پناهگاهی برای خود درست کنید تا از آب و باد در امان بمانید.
در بسیاری از حملات افراد ابتدا صدای تیراندازی را با صدای ترقه و آتش‌بازی اشتباه می‌گیرند. آن‌طور که جان لیچ، روان‌شناس موقعیت‌های خطرناک و مدرس نظامی، می‌گوید، این اشتباه بسیار مرسوم است.
کسی که انتظار شنیدن صدای گلوله ندارد، فرض می‌کند صدای چیزی دیگر است، چیزی که با انتظارش هم‌خوانی دارد. به گفته آقای لیچ، "ما به الگویی که در ذهن داریم واکنش نشان می‌دهیم، نه به آن‌چه در محیط اطراف رخ می‌دهد، و این آسیب‌پذیرمان می‌کند."
زمانی که طول می‌کشد تا بفهمیم واقعا چه شده، ممکن است به قیمت جان‌مان تمام شود. کسی که از قبل به سناریوهای ناگوار احتمالی فکر کرده باشد، سریع‌تر می‌فهمد. آقای لیچ می‌گوید: "همین که از خودتان بپرسید اگر اتفاقی بیافتد اولین واکنشم باید چه باشد، کافی است."
وقتی آدم در رستوران یا سینما نشسته، قاعدتا به خروجیهای اضطراری توجه نمی‌کند. اگر بکند، ممکن است جانش را نجات بدهد.
تقریبا همه آدم‌ها موقع حمله گیج مى‌شوند و نمى‌توانند کارى بکنند. آقاى لیچ موقعیت‌هاى خطرناک و مرگبار در جاهاى مختلف دنیا را بررسى کرده و دیده فقط ۱۵ درصد افراد واکنشى نشان مى‌دهند که به نجاتشان کمک می‌کند. حدود ٧۵ درصد آنقدر جا مى‌خورند و گیج مى‌شوند که کلا واکنشى نشان نمى‌دهند. ده درصد دیگر هم کارى مى‌کنند که احتمال زنده ماندنشان را کم مى‌کند، و گاه به ضرر دیگران هم تمام مى‌شود.
کسى که سریع و قاطع تصمیم بگیرد، بیشتر ممکن است نجات پیدا کند. اما طبیعت انسان طورى است که صبر مى‌کند ببیند بقیه چه مى‌کنند. یک آزمایش مرسوم روان‌شناسان این است که گروهى را توى یک اتاق مى‌فرستند، بعد اتاق را پر از دود مى‌کنند ببینند مردم چطور واکنش نشان مى‌دهند. آنها که تنها هستند بیشتر واکنش نشان مى‌دهند تا آنها که با کسى دیگر آمده‌اند.
به قول ایان رید، مدیر شرکت امنیتى فورماتیو که پیشتر سرباز و مدرس نظامى بوده، "وقتى نبینندت، نمى‌زنندت." بنابراین اولین قدم این است که سر راه نباشید، کمتر دیده شوید. بدیهى‌ترین گزینه این است که خودتان را روى زمین بیاندازید، اما اگر بشود، بهتر است پشت چیزى پناه بگیرید. و البته بهتر است آن چیز سخت و محکم باشد، مثلا دیوار بتنى.
ایان رید مى‌گوید: "آدم‌ها از چیزى که در فیلم‌هاى هالیوودى دیده‌اند فکر مى‌کنند گلوله از ماشین رد نمى‌شود، در حالى که ضرورتا اینطور نیست." با این وجود حتى ماشین هم بهتر از هیچ است.
اگر محیط بسته و آدم زیاد باشد، یک گلوله ممکن است چند نفر را زخمى کند. وقتى دور از چشم باشید، احتمال اینکه عمدا هدف بگیرندتان، یا یکى از گلوله‌هاى بى‌هدفى که به همه سو شلیک مى‌کنند به شما بخورد، کمتر مى‌شود.
آقای رید توضیح می‌دهد که مهاجمان "دنبال حرکتند - توجهشان را جلب می‌کند."
این کار ریسک دارد، اما در بعضی شرایط دویدن و فرار کردن گزینه مناسبی است.
در برخی موارد درافتادن با مرد مسلح نتیجه داده.
سه سال پیش در فرانسه چند مسافر به مرد مسلحی که سوار قطار بود یورش بردند و نقشه‌اش را ناکام گذاشتند. نکته این‌جاست که از چهار نفری که در مهار مرد مسلح نقش داشتند، یکی در نیروی هوایی بود و یکی در گارد ملی. از آن مهم‌تر اینکه فقط زمانی وارد عمل شدند که دیدند ماشه اسلحه مرد مسلح گیر کرده.
آقای رید معتقد است کسی که آموزش ندیده بهتر است با مهاجم در نیفتد. می‌گوید: "صرفا جان خودتان را به خطر می‌اندازید." از یاد نباید برد که بسیاری از حمله‌ها تک‌نفره نیست و گروهی است. بعضی‌ها ممکن است جلیقه ضدگلوله به تن داشته باشند، یا مواد منفجره همراهشان باشد.
یک روز قبل از حمله پاریس، در یک بازارچه در بیروت، عادل ترمس از پشت به یک بمب‌گذار انتحاری یورش برد و او را زمین زد و جان ده‌ها نفر را نجات داد. اما بمب منفجر شد و خودش و بمب‌گذار کشته شدند.
بعضی کارشناسان معتقدند - به‌رغم خطرهای احتمالی - آدم باید آماده باشد که اگر لازم شد درگیر شود. جیمز آلوارز، روان‌شناس و متخصص مذاکره با گروگان‌گیرها، می‌گوید داعشی‌ها دنبال گروگان گرفتن نیستند. "اهل مذاکره نیستند. صرفا می‌خواهند بکشند. من اگر قرار باشد تیر بخورم، ترجیح می‌دهم دست‌وپابسته از این دنیا نروم."
کسی که موفق میشود از مهلکه فرار کند، باید همچنان هشیار باشد. توصیه ایان رید این است که، "تا جایی که می‌توانید از محل واقعه دور شوید. پشت سفت‌وسخت‌ترین چیزی که می‌توانید پنهان شوید و از نزدیک‌ترین مرکزی که می‌دانید مقام‌های مسئول هستند، کمک بخواهید."
آقای رید معتقد است بعد از فرار بهتر است در گروه‌های بزرگ حرکت نکنید و سوار وسایل حمل‌ونقل عمومی نشوید. می‌گوید: "همیشه فرض کنید حمله دیگری هم در راه است." بهترین کار در چنین موقعیتی این است که سراغ پلیس یا مسئولان امنیتی دیگر بروید، که قاعدتا به اوضاع مسلط‌ترند.
احتمال اینکه هر یک از ما در چنین مهلکه‌ای گیر بیافتیم، همچنان خیلی کم است. اما به فرض که چنین اتفاقی بیفتد - آن‌طور که کریس کاکینگ، روان‌شناس و متخصص رفتار جمعی می‌گوید - آنها که با هم هماهنگند و گروهی کار می‌کنند، احتمال جان به در بردنشان بیشتر است.
آقای کاکینگ بعد از حمله لندن در سال ۲۰۰۵، با ده‌ها نفر که در موقعیت خطرناک قرار گرفته بودند مصاحبه کرد. نتیجه تحقیقش این بود که سریع‌ترین و کاراترین راه برای رهایی از مخمصه همکاری و هماهنگی است.
اگر می‌خواهیم همه جلوی خروجی اضطراری گیر نکنند و کسی زیر دست‌وپا نماند، راهی جز این نیست. به گفته آقای کاکینگ بیشتر آدم‌ها حتی در شرایط بسیار حاد هم قاعدتا به هم کمک می کنند.
می‌گوید: "تصور رایج این است که (هنگام خطر) هرکس به فکر خویش است. اما در عمل چنین نیست.
" />
" />
" />
" />
" />
" />
" />
" />
" />
" />
" />
" />
" />
درباره این سایت